Υπηρεσία Πρασίνου - Περιβάλλοντος

«Δεν είμαστε ήρωες»

Τα μέλη της Εθελοντικής Υπηρεσίας και πυρόσβεσης του Δήμου Ηλιούπολης μιλάνε για την μεγάλη τους αγάπη, το δάσος και προσκαλούν όλους τους ενεργούς πολίτες να οργανωθούν και να δραστηριοποιηθούν.

Ο Μάκης, 25 ετών, είναι προγραμματιστής, ο 31χρονος Χρήστος, μάγειρας και ο Γιώργος, 37 χρονών, συμβασιούχος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ο καθένας τους έχει τα δικά του ενδιαφέροντα, τα δικά του προβλήματα, τη δική του ζωή. Έχουν, όμως, και μια κοινή αγάπη που τους ενώνει και τους κάνει να περνούν ατέλειωτες ώρες μαζί. Είναι η αγάπη τους για το δάσος, η αγάπη τους για τον άνθρωπο, η ελπίδα τους για ένα καλύτερο αύριο.

Είναι τρία από τα 39 μέλη της Εθελοντικής Υπηρεσίας και πυρόσβεσης του Δήμου Ηλιούπολης, που δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό κάθε φορά που ο Υμηττός –και όχι μόνο αυτός- παραδίδεται στις φλόγες. Χωρίς χρήματα, χωρίς ασφάλεια, χωρίς πολλές φορές τον απαραίτητο εξοπλισμό, αγωνίζονται για τη διατήρηση του ελάχιστου πια πρασίνου που έχει απομείνει στην Αττική. Για το κοινό καλό, χωρίς προσωπικά οφέλη. Ρίχνονται  με αυταπάρνηση στη μάχη ενάντια στις φλόγες, με σθένος ψυχής και καρδιάς, και τα καταφέρνουν  άριστα. 

Αφιερώνουν την επιτυχία τους στον αδικοχαμένο νεαρό εθελοντή δασοπυροσβέστη, Δημήτρη Καραμολέγκο, ο οποίος έχασε τη ζωή του εννιά χρόνια πριν, στις 22 Ιουλίου του 1999, σε μια χαράδρα του Υμηττού, στην προσπάθειά του να δαμάσει τις φλόγες που κατέκαιαν το όμορφο δάσος. 

Τους συναντήσαμε στον χώρο όπου έχει εγκατασταθεί η Υπηρεσία από το 1999, στις παρυφές του Υμηττού, απ’ όπου ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμοι να δράσουν, μόλις σταλεί μέσω ασυρμάτου η είδηση για φωτιά. 

«Όταν παλεύουμε με τις φλόγες, στιγμιαία περνούν τα πάντα απ’ το μυαλό μας, αφού καίγεται το σπίτι μας, το δάσος», λένε χαρακτηριστικά. «Εκείνη την ώρα, μοναδικό μας μέλημα είναι να σβήσουμε τη φωτιά, με οποιοδήποτε κόστος. Δεν σκεφτόμαστε  τίποτα άλλο. Και ειδικά όταν πρόκειται για μεγάλες φωτιές, αρχικά υπάρχει μια στενοχώρια, μία απόγνωση, που αμέσως μετατρέπεται σε πείσμα και  αποφασιστικότητα να πετύχουμε το στόχο μας. Η πυρόσβεση δεν χρειάζεται ήρωες, ούτε πολλά λόγια, αλλά να αφοσιώνεται αποκλειστικά σε αυτό που κάνεις». 

Η ομάδα συγκροτήθηκε αμέσως μετά την καταστρεπτική πυρκαγιά του 1998, όταν δέκα φίλοι – κάτοικοι της Ηλιούπολης αποφάσισαν να οργανωθούν καλύτερα για την αντιμετώπιση επικίνδυνων φυσικών φαινομένων. Κάποιοι είχαν εμπειρία από αντίστοιχη προϋπηρεσία ή συμμετοχή τους σε άλλες τέτοιες ομάδες, ενώ άλλοι είχαν πλήρη άγνοια και καθοδηγούνταν από τους υπολοίπους.

Κύριος σκοπός τους ήταν η προστασία του ευρύτερου δασικού τομέα της Ηλιούπολης και βέβαια οι φυσικές καταστροφές το χειμώνα (πλημμύρες, χιονοπτώσεις κ.λ.π.).

Σήμερα, σε συνεργασία με τον Δήμο Ηλιούπολης, τη Νομαρχία Αθηνών, την Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας και κάτω από την ομπρέλα του Πυροσβεστικού Σώματος, έχουν οργανωθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό και δηλώνουν έτοιμοι να ανταποκριθούν σε κάθε δυσκολία. Κάθε χειμώνα προετοιμάζονται για τη δύσκολη καλοκαιρινή επικίνδυνη για φωτιές περίοδο. Εκπαιδεύονται από έμπειρους αξιωματικούς της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, διδάσκονται σε εξειδικευμένα σεμινάρια, συμμετέχουν σε διεθνή συνέδρια. Τελευταία έχουν ξεκινήσει προσπάθειες ενημέρωσης των μαθητών των δημοτικών σχολείων, μέσα από ειδικά προγράμματα που οργανώνει ο Δήμος.  

Η Υπηρεσία λειτουργεί όλο το 24ωρο κατά την καλοκαιρινή περίοδο, με αρκετούς από τους εθελοντές να κάνουν 8ωρη βάρδια αμέσως μετά από τη δουλειά τους. Όλοι είναι καλοδεχούμενοι. Ό,τι μπορεί ο κάθε εθελοντής, προσφέρει. Είναι λίγος ο κόσμος και πάρα πολύ δουλειά που υπάρχει.

«Ο κόσμος δεν ξέρει τι σημαίνει εθελοντής», αναφέρουν με πικρία. «Μας ρωτάνε γιατί το κάνουμε, αφού δεν έχουμε οικονομικά οφέλη. Μα, όλα στη ζωή αυτή έχουν να κάνουν με το χρήμα; Οι πολίτες δεν πρέπει να ενεργοποιούνται μόνο όταν βλέπουν καπνό. Να έρθουν κοντά μας, να οργανωθούμε. Έχει διαφορά να πολεμάς κάτι που δεν το ξέρεις καθόλου, από το να το πολεμάς κάτω από οργάνωση και συντονισμό από έμπειρους ανθρώπους. Οι ομάδες έχουν ανάγκη τους πολίτες. Οργανωμένα μπορούμε να καταφέρουμε πολλαπλάσια πράγματα».